അവരുടെ സംസ്കാരം ആദ്യകാല മെസപ്പൊട്ടാമിയൻ സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ ചരിത്രഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കുർദുകളെക്കുറിച്ച് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. കാർദൗചോയി എന്നാണ് അവയിൽ കുർദുകളെ പറയുന്നത്. ബി.സി. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടുമുതലേ ഗിരിവർഗ്ഗക്കാർ എന്ന പേരിൽ ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഇവർ തുർക്കികൾക്കും വളരെക്കാലം മുൻപേ അനറ്റോളിയൻ പീഠഭൂമിയിൽ വാസമുറപ്പിച്ചിരുന്നു. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഇവർ ഇസ്ലാം മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോഴും, പേർഷ്യക്കാരെപ്പോലെ അവരുടെ ഭാഷ നിലനിർത്തി അറബി ലിപിയിൽ പേർഷ്യൻ അക്ഷരമാല ഉപയോഗിച്ചാണ് കുർദിഷ് എഴുതുന്നത്. കുർദിഷ് ഭാഷയിലുള്ള ആദ്യത്തെ പ്രസിദ്ധീകരണം 1897-ലാണ് ആരംഭിച്ചത്.
മറ്റുപല ഇറാനിയൻ വംശജരെപ്പോലെ, വസന്ത വിഷുവത്തിൽ ആഘോഷിക്കുന്ന നവ്റോസ് (പുതുവർഷം) കുർദുകളുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആഘോഷമാണ്. പോയ വർഷത്തെ അഴുക്ക് ഒഴിവാക്കുക എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ തീ കത്തിക്കുകയും അതിനു മുകളിലൂടെ ചാടുകയും ചെയ്യുക എന്നത് ഈ ആഘോഷത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.
പശ്ചിമേഷ്യയിലെ കുർദുകൾ സംസാരിക്കുന്ന വിവിധ ഇറാനിയൻ ഭാഷകളാണ് കുർദിഷ് ഭാഷകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. മറ്റു ഭാഷകൾ പഠിക്കാത്ത ആളുകൾക്ക് ഇവ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. കുർമാൻജി കുർദിഷ് എന്ന ഭാഷയാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആൾക്കാർ സംസാരിക്കുന്നത്. കുർദുകൾ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷകൾ ഒരു ഭാഷാ വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നവയുമല്ല. നാലു ഭാഷകൾ സാധാരണയായി ഒരു വിഭാഗത്തിൽ പെടുത്തുമെങ്കിലും
സാസ-ഗൊരാനി ഭാഷകൾക്ക് ഇവയുമായി അടുത്ത ബന്ധമില്ല. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ കുർദിഷ് ഭാഷകളിലെ സാഹിത്യരചന പ്രധാനമായും കാവ്യങ്ങളിലായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ കുർദിഷ് ഭാഷകളിൽ രണ്ട് പ്രധാന വിഭാഗങ്ങളാണുള്ളത്. വടക്കൻ മേഖലകളിൽ പ്രധാനമായും സംസാരിക്കുന്ന കുർമാൻജി കിഴക്കും തെക്കും സംസാരിക്കുന്ന സൊറാനി എന്നിവയാണവ. ഇറാക്കിലെ രണ്ടാം ഔദ്യോഗിക ഭാഷയാണ് സൊറാനി. ഔദ്യോഗിക രേഖകളിൽ ഇത് "കുർദിഷ്" എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്. അർമേനിയയിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ന്യൂനപക്ഷ ഭാഷ കുർമാൻജിയാണ്. ടർക്കി, സിറിയ, ഇറാക്ക്, ഇറാൻ എന്നിവിടങ്ങളിലും ഇത് സംസാരിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് കുർദുകൾ സംസാരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഭാഷാ വിഭാഗമാണ് സാസ-ഗൊറാനി ഗൊറാനിയുടെ ഒരു പ്രാദേശിക ശാഖയായ ഹെവ്രാമി പതിന്നാലാം നൂറ്റാണ്ടു മുതൽ സാഹിത്യരചന നടക്കുന്ന ഒരു ഭാഷയായിരുന്നുവെങ്കിലും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സൊറാനി ഭാഷയ്ക്ക് വഴിമാറുകയുണ്ടായി.
കുർദുകളുടെ ഇടയിൽ വ്യത്യസ്ത മതവിഭാഗക്കാരുണ്ട്. അവ പ്രധാനമായും സുന്നി, ഷിയ, ക്രിസ്ത്യൻ, യർസാൻ, യസീദി, സൊറോസ്ട്രിയൻ എന്നിവയാണ്. ഭൂരിപക്ഷം കുർദുകളും സുന്നി മുസ്ലിം ആണെങ്കിലും അവരുടെ ഇടയിൽ തീവ്രമതവിശ്വാസങ്ങൾ കുറവാണ്. വലിയൊരു വിഭാഗം കുർദിസ്ഥാൻ വർക്കേർസ് പാർട്ടിയുടെ സ്വാധീനം കാരണം മതേതരത്വ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്താഗതിക്കാരാണ്
ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു കുർദിസ്ഥാൻ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള നിരവധി ശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനു ശേഷം കുർദുകൾ സഖ്യസേനക്ക് സ്വന്തം ഭരണകൂടം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഈ കുർദിസ്ഥാൻ തുർക്കി പ്രദേശത്ത് സ്ഥാപിക്കപ്പെടുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നാൽ ഇത് ഒരിക്കലും സംരക്ഷിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായില്ല..
ഇറാഖി കുർദുകൾ ഇറാഖി സർക്കാരുകൾക്കെതിരെയും 1962 മുതൽ 1970 വരെയും 1974 മുതൽ 1975 വരെ ഇറാനിൽ നിന്നും ഫണ്ടുമായി ഏറ്റുമുട്ടിയിരുന്നു. 1970 ൽ കുർദുകൾക്ക് സ്വയം ഭരണാവകാശം വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്നു, 1975 ൽ ഇറാനും ഇറാഖും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിനെ ത്തുടർന്ന് അവർ യുദ്ധം ഉപേക്ഷിച്ചു. തുർക്കിയിലെ ഒരു കുർദ്വിഭാഷൺ വിപ്ലവം 1984 ൽ ആരംഭിച്ചു. അത് ഒന്നും നേടിയില്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു.
ഇറാഖിലെ ഒരു കുർദ്വിഭാഷൺ വിപ്ലവം ആരംഭിച്ചത് 1991 ലെ ഗൾഫ് യുദ്ധത്തിന്റെ സമയത്താണ് എന്നാൽ ഇറാഖി സൈന്യം പെട്ടെന്ന് അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടു. ഒരു മില്ല്യൻ കുർദിഷ് തുർക്കിയിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി. 1992 മുതൽ 1996 വരെ വടക്കൻ ഇറാഖിലെ ഒരു മേഖല ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നു. ഇറാഖ് പ്രസിഡന്റ് സദ്ദാം ഹുസ്സൈനുമായി സഖ്യമുണ്ടാക്കിയ ചില കുർദി ഭരണാധികാരികൾക്കു ശേഷം ഈ പ്രദേശം ഇറാഖി നിയന്ത്രണത്തിലായി.
ഒരു കുർദിസ്ഥാൻ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ അന്താരാഷ്ട്ര സമൂഹത്തിന്റെ വിമുഖതയുടെ വിശദീകരണം, നിലവിലുള്ള പ്രാദേശിക അസ്ഥിരതയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലും പ്രദേശത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തിലും അത് നിരവധി രാജ്യങ്ങളെ ബാധിക്കുമെന്ന വസ്തുതയും ഉളളത് കൊണ്ട് അത് വളരെയധികം പ്രയാസമേറിയ ഒരു കാര്യമാണ്
ഒരു രാജ്യത്ത് ഒരു കുർദിസ്ഥാൻ സ്ഥാപിതമായെങ്കിൽ, അയൽ രാജ്യങ്ങൾ ഇത് ഒരു ശത്രുതാപരമായ പ്രവർത്തിയായി കണക്കാക്കും. 1991ൽ വടക്കൻ ഇറാക്കിൽ ഒരു കുർദിസ്ഥാൻ രൂപീകരിക്കാൻ ആവശ്യമായ നടപടികൾ സാർവദേശീയ സമൂഹത്തിന് ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള നടപടികൾ ഒരിക്കലും നാറ്റോ സഖ്യകക്ഷികൾ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല.